Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Ağustos, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

senlerin sensizliğinin yoksuzluğuna yaklaşmanın tuhaf hikâyesi

senlerin sensizliğinin sonu yok, lâkin elifinin yoksuzluğuna yaklaştım- yaklaşınca uzaklaşan ucuz metaforlar- hikâyenin sonunun başına sarmasıyla alakalı ucuz metaforlar- kendi kuyruğunu kovalayan yılan. (yahut kedi) sanırım ve korkarım bu hikâyenin bir sonu yok ve başlangıcı- ortasından okumaya başladığım ve olmayan sonuna kadar aynı şeyi -senlerin sensizliğini, hangi sen, ne çok bir tekliktir bu, yoksuzluğunuzda kimsiniz, ayrımsız bir bütün olmayan sonuna kadar aynı şeyi -yanınızda ve uzağınızda yokluğunuzun yalnızlığı- yalnızlığımı anlatıyor. bitene kadar yahut kedi olana değin. -kedilerden korkan re'ydi, yağmurdan korkan latince bir elif, bir de kadeh var çiçekler kör olsun, adını yitirdiğim alfalardan ve betalardan arda kalanlar, hangisinin yoksuzluğunu bir el titremesiyle yitirmeye yaklaştım bugün, yarın hangisini yeniden yitireceğim olmayan sonuna kadar aynı şeyi -yahut