Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Şubat, 2020 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

19022020

"Sana her zaman söyleyorum, senin yüzünde gülmek var/ Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa" yazdıysa Edip, yüzüne bir gülümseme vermek için bir kaç gül. Yazdım. Yazı yazmıyorum artık, yol yazıyorum, yazgı yazıyorum. Dize çalıp, güllerin arasına yerleştiriyorum güzel gözlerine bir gülümseme yazmak üzere. Ben buradayım; hem kaç bin yaşındayım; hem de on dokuzumdan gün alıp gül dokuyorum bir çift gözde. Yazmıyorum artık, şiiri kelimesiz yaşamayı, söylemeden anlatmayı deniyorum.

10022020

Elimde bir kedi karanın çizikleri ile birlikte artık yazmıyorum, kedileri ve beni sevmeyen bir kadına. Kadın da bana yazmıyor, oysa gül açıyordu yazısı, bebek diye yazarken ona. Çiçek açıyordu sesi eğer keyfi yerindeyse, günlerdir duymuyorum, oysa sadece bir davetini öteledim. Pişman değilim, ben elimde ve göğsümde kedi kesikleriyle bir çocuk değilim artık. Kesinlikle sevgisizliğinin peşinde koşacak değilim. Mesihini arayan o acemi çocuk aceleciğimle beraber, bir genç kızın elinde öldüm ve güçlendim. Bir kadından ne istediğimi biliyorum artık ve işteş olmayacak bir cinayete gelmeyeceğim. Düşmeyeceğim. Kuyuya, karanlık ve koyu o kuyuya düşmeyeceğim bir başıma, yalnızca. Midas’ın kulakları bir yana dursun, Sisifos’un kulakları çınlasın; kayadan da kuyudan da vazgeçiyorum. Kara kedinin yazısını taşıyorum elimde ve yazmıyorum. Dünkü çocuk değilim bugün, bir sevgisizlikten menât koyamam evimin bir köşesine. Geceleri on birde, sevgisiz bir rutinle oyulmuş alelade heykellerini istemiyorum.