Kemal Sunal filmlerini izliyorum bu ara. Evet, televizyonda milyon defa oynayan filmleri, hani halkımızın beğendiği "kaba" komediler. Heyhat, buradan ve yeniden izleyince öyle görünmüyor.
Hedef kitlesi halk olan, nitelikli komediler bunlar. Toplumcu bir yapıdalar, dertlerini sıkmadan anlatmayı beceriyorlar. Genellikle Türkiye'nin doğusundaki ağalık sistemine / sorununa eğiliyorlar ve başarılılar. Meselenin ağırlığını komediyle kaldırabilmek, pek de kolay değil.
Yan rollerdeki her oyuncu, her filmde döktürüyor, oyunculuk kalitesi filmleri zaman ötesine taşıyor. Kemal Sunal'da, ki filmlerde adı genellikle Şaban oluyor, kendisinden eski olan Charlie Chaplin'in "Şarlo"su veya kendisinden sonra gelen Rowan Atkinson'un "Bean"inden eksik değil, kesinlikle, onlar kadar evrensel bir karakter.
Kemal Sunal da, Aziz Nesin gibi, halka hitap eden, kolay anlaşılabilen, amacı da bu olan eserler üretti. Ama, bu entellektüel bir kalite taşımadıkları anlamına gelmiyor.
Ama bizim aydın'lar düşünmek yönünden eksikleri olduğundan, halkı cahil kabul etmeye ve küçümsemeye mecburlar.
Son olarak, güncel komedi karakterlerini Kemal Sunal filmlerinin dünyasıyla karşılaştıralım âdet olduğu üzere... Cem Yılmaz'ın "Arif"i yeşilçam'ın unutulmaz komedi karakterlerinden feyz almış gibi duran, "yerli", Şaban'dan daha kurnaz bir tip. Şahan'in "Recep"i ise, neredeyse ırkçı, korkunç karikatürize, yapay bir tip.
Bütün kadrosunun inanılmaz emekleriyle ve oyunculuğyla, otuz yıl sonra hâlâ izlenen ve tartışılan filmleri yapabilmeleri içinse çok ekmek yemeleri gerekli tüm yeni yerli komedilerin.
Bu vesileyle Kemal Sunal ve hayatını kaybetmiş bütün o oyuncuları, özellikle parkta donarak can veren Ejder Yadigar'ı rahmetle ve minnetle anıyorum.
Hedef kitlesi halk olan, nitelikli komediler bunlar. Toplumcu bir yapıdalar, dertlerini sıkmadan anlatmayı beceriyorlar. Genellikle Türkiye'nin doğusundaki ağalık sistemine / sorununa eğiliyorlar ve başarılılar. Meselenin ağırlığını komediyle kaldırabilmek, pek de kolay değil.
Yan rollerdeki her oyuncu, her filmde döktürüyor, oyunculuk kalitesi filmleri zaman ötesine taşıyor. Kemal Sunal'da, ki filmlerde adı genellikle Şaban oluyor, kendisinden eski olan Charlie Chaplin'in "Şarlo"su veya kendisinden sonra gelen Rowan Atkinson'un "Bean"inden eksik değil, kesinlikle, onlar kadar evrensel bir karakter.
Kemal Sunal da, Aziz Nesin gibi, halka hitap eden, kolay anlaşılabilen, amacı da bu olan eserler üretti. Ama, bu entellektüel bir kalite taşımadıkları anlamına gelmiyor.
Ama bizim aydın'lar düşünmek yönünden eksikleri olduğundan, halkı cahil kabul etmeye ve küçümsemeye mecburlar.
Son olarak, güncel komedi karakterlerini Kemal Sunal filmlerinin dünyasıyla karşılaştıralım âdet olduğu üzere... Cem Yılmaz'ın "Arif"i yeşilçam'ın unutulmaz komedi karakterlerinden feyz almış gibi duran, "yerli", Şaban'dan daha kurnaz bir tip. Şahan'in "Recep"i ise, neredeyse ırkçı, korkunç karikatürize, yapay bir tip.
Bütün kadrosunun inanılmaz emekleriyle ve oyunculuğyla, otuz yıl sonra hâlâ izlenen ve tartışılan filmleri yapabilmeleri içinse çok ekmek yemeleri gerekli tüm yeni yerli komedilerin.
Bu vesileyle Kemal Sunal ve hayatını kaybetmiş bütün o oyuncuları, özellikle parkta donarak can veren Ejder Yadigar'ı rahmetle ve minnetle anıyorum.
Yorumlar
Yorum Gönderme