Ana içeriğe atla

Sırdan bir akşam.

Eksik vuslat'ı tamam etti, yazsam yalan yazacağım. Bugün ne yanlış, ne de yalan yazabilirim. Ancak, okuyan anlamasın diye eksik yazabilirim. Bugün, ikinci yeni şairlerinin neden birer birer bu ayda, ağustosta doğduğunu öğrendim. Bu bir sır, size yazamam. Sekizinci Ferdinand'ın ben olmadığımı da öğrendim, öncesinde bir deli her nedense -nedensizce- saati sordu bana. Neyine gerek, demedim, beşi çeyrek geçiyor, dedim. El hareketiyle sıcaktan yakındı, haklıydı.

İzlediğim yollar bozuldu, bütün hikâyem akşam oldu. Sonra, şiir kitabı aldım. Bu sırrı öğrenince, ancak bunu yapmalıydım. Sanırım, adak adadım, şiir ağacına çaput bağladım. Beni zorla şair yapmak istiyordu çünkü, üstelik haberi yoktu. Tüm eski yollarımı dal gibi kırmıştı, haberi yoktu. Ben yalnızdım, o ikiydi. Yola girdiğimde, çarem buydu. Biliyor muydum? İstiyordum, sırrı öğrenmeye hazırdım. Haberim yoktu, ama bilemezsin zaten. Kader bilir, yolun sonunda nereye çıkacağını. Yolun sonunun nerede bittiğini bilmediğim, nereye çıktığını bilmediğim o sokağa neden girdim? Kader. Yaradan'ın sevdiği bir vakit varsa, akşamdır.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Burada

“ eski bir şarkı belki bir şiir ” İzmir’in ayazında evvelki yazgılardan ismimi sildim seni tanıdım ama hatırlayamadım senlerin içinde seni ayıramadım İzmir’de ısıtmaz güneş yanımda azalırken bir çınarın gölgesi karşımda cumartesinin eksiği karagöz oyunlarının gölgesi çelebinin rüyası hezârfenin düşüşü hacıvatın kibirli sessizliği birinci yalnızlığımdan arda kalan yeni veliahtların masaya düşen gölgesi şairlerin eski ahitleri cümle hataların güncesi benim yarınım benim dünüm yanaklarım bileytaşı temel temelsiz direklararası böyle yıkılmaz (yalnız bu şarkı kırmızıdır çabuk çarpar şimdiden şehla bakıyor gözlerin) İzmir şehrim işim resim yazmaktır Sen miydin belkahveden bir yazıyla indiğim senin yüzünden seninle gözlerin sizli tafsilatını bilmiyorum tanrım bilir taksiratımı ve sakallarımı ben hatıralara inanmıyorum barikatlara ve dağlara da amentüsü inkar olan o kadın sen miydin belma sebil miydi eski birşey maalesef aklımda hergün hakikat şarkısının eksik notası (Dün bir gün seni de gördü...

Bir cumartesinin umudu.

Canbaz, gül ile diken arasında âli cengiz bir cesaretle dolanıyordu. Gözlerinde başka bir yarının ümidi dolanıyordu. Dili dolanıyordu, aklı dolanıyordu. Şehirler, şehirlere dolanıyordu. Şehir şehir dolaşırken, şarabın ateşiyle hoş iki başın, baş başa bir fotoğrafı aklında dolanıyordu. Bir cumartesinin umudu dilinde dolanıyordu canbazın. Canbaza dikkatle bakanlar; onun gözlerinde çözülmeyi bekleyen bir yumak gördüler. (9 Temmuz 2024, 20:30, Taksim Gezi Parkı)

Şemsiyeci üçlemesinin hikâyesi.

Havada, Paris'te ve İzmir'de üç şiir yazdım ve bunları yayınladım. Şiir yazdım demek de lafın gelişi, şiir karaladım; pek tabii ki, eksik şiirler bunlar. Olmamış, ham! Çünkü evvela, aceleyle yazdım ve öylece yayınladım. Neredeyse çalakalem. Böyle şiir mi olur? Olmaz olsun.  Kendimi zaten, " yarım kalan öykülerin yazarı,  olmamış şiirlerin şairi  ve makina imalatçısı " olarak tanımlıyorum. Yazdığım ve yaşadığım bir çok öykü yarım kaldı hayatımda, şiirlerim daima olmamış ve olmasını da pek umursamıyorum açıkçası ve en nihayetinde makine imalatçısı bir sanayiciyim. Bu yüzden şemsiyeci şiirleri diyorum bunlara. Hikâye meşhur; bir şemsiye tamircisi, yazmış olduğu şiirleri incelemesi için Shakespeare’e gönderdiğinde, ünlü yazarın cevabı şu olur: “Dostum siz şemsiye yapın, hep şemsiye yapın, sadece şemsiye yapın.” Ben de bu defa bir sanayici olarak şiir yazmaya giriştim ve o hevesli şemsiyeciden çok da farklı görmüyorum kendimi. Hem Aziz Nesin'in dehşetli isabetin...