Ana içeriğe atla

Aralık onyedi.

sonra: kör çiçekler görüyorum mavi. sonra başkaları beni görüyor, nereye kaçtığımı soruyorlar. neden susuyorsun, diye soran önümde durup, neden kaçıyorsun, diye soruyor. hep yalanlar var. belki de böyle sormuyor, amacı hiç de böyle değil hatta. biliyorum, aylar önce sorduğu soruyu da unuttu. dün onaltı aralıktı. yazmadım.

önce: onyedi aralık akşam öncesi, yağmur yağıyor. bir köşeye sığınmışız, sigara içiyor. sigara yorgunu sesi kulaklarımda. aralık ayının ismini konuşuyoruz, hem doğru hem yanlış olmasından bahsediyoruz, hepimiz yalnızız. dün üstüme birkaç damla yağmur yağdı. sihirdi.

öte: görmemeler bitti. gören hayaletler ürkütücüdür bilmiyor.

beri: yazmamalar bitti. yazan maktûller kışkırtıcıdır sanmıyor.

çiçek adı: oysa ben çiçek adlarını bilmezdim. şimdi de bilmiyorum, bir tanesi hariç, bazan mavi, bazan mor, kimi gece vişne çürüğü.

ben: beni öldüren zehirdi. üçünüz, hepiniz, suretiniz ve aslınız. kaç tanesiniz, kimsiniz bilmiyorum, hangi seni yazdığımı bilmiyorum, hangi ben yazıyorum onu da bilmiyorum.

öte: bilmiyor. belki de biliyor.

beri: biliyor. sanki bilmiyor.

çiçek adı: adından iyi az ve çok biliyor.

ben: kimim?

önce: kelime vardı.

beri: şiirin nedeni.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir cumartesinin umudu.

Canbaz, gül ile diken arasında âli cengiz bir cesaretle dolanıyordu. Gözlerinde başka bir yarının ümidi dolanıyordu. Dili dolanıyordu, aklı dolanıyordu. Şehirler, şehirlere dolanıyordu. Şehir şehir dolaşırken, şarabın ateşiyle hoş iki başın, baş başa bir fotoğrafı aklında dolanıyordu. Bir cumartesinin umudu dilinde dolanıyordu canbazın. Canbaza dikkatle bakanlar; onun gözlerinde çözülmeyi bekleyen bir yumak gördüler. (9 Temmuz 2024, 20:30, Taksim Gezi Parkı)
Yorum Gönder
gerisi bur'da.

10 Mayıs 2024

Bugün, Ramada Kemalpaşa Otelinde, İzmir Büyükşehir Belediyesi başkanı sayın Dr. Cemil Tugay ve Kemalpaşa  Belediyesi başkanı sayın Mehmet Türkmen beyefendiler ile Kemalpaşa sanayisi ve yapılabilecekler üzerine bir toplantıdaydık. Cemil başkan konuşurken, bir anda iki yıl önce o anlarda babamı son defa gördüğümü hatırladım. Sonra, 11 Mayıs 2022 günü saat 02:59'da çaldı telefonum; babam hasta değildi artık, ben de çocuk değildim. Hemen ertesi günü, işyerine uğramak zorunda kaldım. Babamın kredi kartı ödemesi vardı; o olmasa da, kart ödemesi vardı ve ödemek için de buraya gelmeliydim. Buraya yazıyorum, çünkü bu satırları da yine işyerindeki odamda yazıyorum. Kapıdan ilk içeri girdiğimde, her şey çok büyük gözüktü bir anda gözüme. Sanki yeniden altı yaşımda fabrikaya gelmişim gibi, küçülmüştüm. O yalnızlığı öylece duydum, o anda anladım. Yine de "büyümem" lazımdı, hem de bir gün öncesinden, 10 mayıs 2022'den çok daha fazla büyümem lazımdı; çünkü artık "Yılmaz beyin o...
2 yorum
gerisi bur'da.

Kederli bir öğleden önce.

Adamın biri bir gün evden bakkala gitmek için sabah 7:47’de çıktı. Her şey yolunda gitse, ekmeğini alıp herhalde 8:05, bilemedin 8:15’te evde olacaktı. Olmadı. Eve döndüğünde saat gece on ikiyi çoktan geçmişti. Bakkaldan eve niye böylece geç döndüğünü de konu komşudan kimse merak etmedi. Kimse farkına bile varmadı, ama yine de o gün Nitat İnibat bakkaldan evine üç dakikalık yolu on altı, on yedi saatte dönebildi. Nitat bey, sabah kalktı, çayın suyunu koydu, üstüne dem attı, rahmetli babasından öğrendiği üzere iki parmak suyla soğuk demlemesini yaptı. Neyse ki daima temkinli bir adam olduğundan, evden çıkarken her ne olursa olsun ocağın altını kapatırdı. Yine kapattı. Pijamasının üstüne ceketini giydi. Cebine üç beş kuruş para aldı, bir de kimliğini aldı. Acaba fazla mı temkinliydi, ya da eve biraz geç ve zor döneceği içine mi doğmuştu? Yoksa Nitat beyin bu hazırlığının nedeni en başından ne yapacağını biliyor olması mıydı? Nitat bey ne yaptı? Kararlı adımlarla bakkala yürüdü. Kimsenin ...
Yorum Gönder
gerisi bur'da.