sanki herkesi bir yerden tanıyorum -nereden- soruyu görüyorum görünmüyorum -eğer yağmur ince yağmıyorsa- adını ve adımı saklıyorum -bir yerde- nerede unuttum - sanki kendimi tanımıyorum- kediden korkuyor ve yağmurda eriyor biliyorum -adı ne- hâkikatle söylüyorum ki dayanamıyorum -yalan değil- yalan nedir değil -değil yalan- sokaklar uzuyor
ben bu dağı tanıyorum ben bu şehri yazıyorum dumanaltında konuştuk suretlerin hâkikatini ve piramitleri
adı neyse öle öle dirilen o kuş, adı neyse beni öldürmekten usanmayan kadınlar -sanki kendimi bölüyorum- ve roma, terzinin roması yıkılırsa altında kalacağı şehir
öteye adını ben verdim ben saklıyorum, adı Re'yse onu bir tek ben görüyorum
yanılgı ve kibir diyor kaya diyor dağ diyor akşam oluyor akşam kendim yazsam böylesi bir zaman yazamazdım
Söylememek yani susmak söylesene nasıl böylesine zor olabilir, zor olan kediden korkan ve yağmurda eriyen bir notayı sevmekle başladı, zor olan ben olmak, adı her kimse sevdiğine kavuşamayan herkes biraz benim, kendini bölen, daima serhoş, bir başına bir dağı deviren alkol kokmayan ayyaş, her biri benim, ben her biriyim senleri hep seven ve sevecek, yazmayı latince bir elifle başlamış, sevdiği kadının sevdiği adama sarılan, bir notanın öylece baktığı benim.
bir kapı vardı arkasında roma vardı romada Re vardı kapı çarpılıyordu içim acıyordu anladım ki kapı bendim baktım kapı yoktu kendimden geçtim Re'yi gördüm bölündüm
Böylece hikâyedir okumasını bilene
kavuşmak ister miydin dedi bir notaya nasıl kavuşulur
bölünülür, bölünüyorum.
ben bu dağı tanıyorum ben bu şehri yazıyorum dumanaltında konuştuk suretlerin hâkikatini ve piramitleri
adı neyse öle öle dirilen o kuş, adı neyse beni öldürmekten usanmayan kadınlar -sanki kendimi bölüyorum- ve roma, terzinin roması yıkılırsa altında kalacağı şehir
öteye adını ben verdim ben saklıyorum, adı Re'yse onu bir tek ben görüyorum
yanılgı ve kibir diyor kaya diyor dağ diyor akşam oluyor akşam kendim yazsam böylesi bir zaman yazamazdım
Söylememek yani susmak söylesene nasıl böylesine zor olabilir, zor olan kediden korkan ve yağmurda eriyen bir notayı sevmekle başladı, zor olan ben olmak, adı her kimse sevdiğine kavuşamayan herkes biraz benim, kendini bölen, daima serhoş, bir başına bir dağı deviren alkol kokmayan ayyaş, her biri benim, ben her biriyim senleri hep seven ve sevecek, yazmayı latince bir elifle başlamış, sevdiği kadının sevdiği adama sarılan, bir notanın öylece baktığı benim.
bir kapı vardı arkasında roma vardı romada Re vardı kapı çarpılıyordu içim acıyordu anladım ki kapı bendim baktım kapı yoktu kendimden geçtim Re'yi gördüm bölündüm
Böylece hikâyedir okumasını bilene
kavuşmak ister miydin dedi bir notaya nasıl kavuşulur
bölünülür, bölünüyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder