karınca kararınca yaşayanların türküsünü yazıyorum, yazmıştım bir zamanlar. ne yaparsa insan kendine yapıyor ve sonra başkalarını suçluyor. başka bir şey yazmıştım ne zamandı, zaten zaman neydi? kimler geldi ve kimler kesti kör bıçaklarıyla şu sokakları. kimse istemedi ve yapmadı, insan ne yaparsa kendi. kendini. ne. davul bile ve taş olsa çatlardı. herkes haklı. benim hakkımda hüküm verirken bile dengesiz bir dengede ve dengi dengine. dinginlik yok, yoksunluk çok. çünkü bir şey yok.
hava kararınca göğüme bir bulut ve göğsüme bıçaklar yağıyor, kimse beni tanımıyor. kedi olmayı dahi bıraktım, bir karınca olsam diyorum, kendi ağırlığımın kırk katını, yahut kırk satır mı? bir ayak altında ezilirdim, kimse tanımazdı. tanısanız ne farkeder, iyi bilirdik ve bu yüzden. tanırsınız beni, efendinizim ve bir harf ya eksik ya fazla ne farkeder? bende'nizim, iyi bilirsiniz ve bu yüzden. haklısınız. hepiniz. kimseyi suçlamıyorum.
hava kararınca göğüme bir bulut ve göğsüme bıçaklar yağıyor, kimse beni tanımıyor. kedi olmayı dahi bıraktım, bir karınca olsam diyorum, kendi ağırlığımın kırk katını, yahut kırk satır mı? bir ayak altında ezilirdim, kimse tanımazdı. tanısanız ne farkeder, iyi bilirdik ve bu yüzden. tanırsınız beni, efendinizim ve bir harf ya eksik ya fazla ne farkeder? bende'nizim, iyi bilirsiniz ve bu yüzden. haklısınız. hepiniz. kimseyi suçlamıyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder