Ana içeriğe atla

Yolda


“yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir”

1

yanlış kitaplar doğru sokaklarda

dilimde her dilde dil bilmediğim

yanılgısı doğru bir dünden yorgun

elimde bir düğümden kalma korkum

elimde değil bu kitaplar yanlış yollarda

geziyor aklım buz üzerinde bir gözlük

kim bilir bildiğimi her dilde yenilgiyi

elimde kuleden düşme korkum

yanlış öptüm doğru sarıldım

yokluğu yokluklara karıştırdım

her gözlüklüyü hamdi sanırdım

elimde korkum sadece korkum

2

bir bakışın yanlış anlamıydım

bir bakış yanılışı

bir gül yanılgısı

bir nakışta atlanmış

ben bir bakışın yanlış anlamıydım

ben yanlış bir bakışın doğrusuyum

doğrusu

bir adam duyuyorum aynanın taksirinde

bir çocuk büyüyor musanın teknesinde

artık babam radyoyu kulaklarımda dinliyor

parçalanıyor hem toplanıyor bir

çocuğun sokağına çıkıyor merdiven

çelişkilerimde bir çocuk gülümsemesi

gözlüğüm şairlerden kravatım babamdan kalma

bir çocuk değilim adı hayri

ne de değilim gözlüklü hamdi

yazdığım yalan mıdır nedir

ben kendi elemini taşımaya tatyos

sokağının yorgun yanan lambası sarı

bir kedinin nefesi

buğusuyum ters fırtınaların

yanlışım evvelinden yazılmış

tanrının alametifarikası

eski yazgımı söküyorum yumaktan haylazca


ve yanılışım her defasında

her defasında daha da



Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir cumartesinin umudu.

Canbaz, gül ile diken arasında âli cengiz bir cesaretle dolanıyordu. Gözlerinde başka bir yarının ümidi dolanıyordu. Dili dolanıyordu, aklı dolanıyordu. Şehirler, şehirlere dolanıyordu. Şehir şehir dolaşırken, şarabın ateşiyle hoş iki başın, baş başa bir fotoğrafı aklında dolanıyordu. Bir cumartesinin umudu dilinde dolanıyordu canbazın. Canbaza dikkatle bakanlar; onun gözlerinde çözülmeyi bekleyen bir yumak gördüler. (9 Temmuz 2024, 20:30, Taksim Gezi Parkı)
Yorum Gönder
gerisi bur'da.

10 Mayıs 2024

Bugün, Ramada Kemalpaşa Otelinde, İzmir Büyükşehir Belediyesi başkanı sayın Dr. Cemil Tugay ve Kemalpaşa  Belediyesi başkanı sayın Mehmet Türkmen beyefendiler ile Kemalpaşa sanayisi ve yapılabilecekler üzerine bir toplantıdaydık. Cemil başkan konuşurken, bir anda iki yıl önce o anlarda babamı son defa gördüğümü hatırladım. Sonra, 11 Mayıs 2022 günü saat 02:59'da çaldı telefonum; babam hasta değildi artık, ben de çocuk değildim. Hemen ertesi günü, işyerine uğramak zorunda kaldım. Babamın kredi kartı ödemesi vardı; o olmasa da, kart ödemesi vardı ve ödemek için de buraya gelmeliydim. Buraya yazıyorum, çünkü bu satırları da yine işyerindeki odamda yazıyorum. Kapıdan ilk içeri girdiğimde, her şey çok büyük gözüktü bir anda gözüme. Sanki yeniden altı yaşımda fabrikaya gelmişim gibi, küçülmüştüm. O yalnızlığı öylece duydum, o anda anladım. Yine de "büyümem" lazımdı, hem de bir gün öncesinden, 10 mayıs 2022'den çok daha fazla büyümem lazımdı; çünkü artık "Yılmaz beyin o...
2 yorum
gerisi bur'da.

On beş.

Bu bloga yazmaya, dile kolay, on beş sene önce bugün başlamışım. Demek ki bu bloga yazarak büyümüşüm. Zaten, kendi güncelerim gibi, öncelikle kendim için yazdım buraya; bu yüzden de okunup okunmadığını umursamadan, zaman zaman büyük aralıklarla da olsa, daima yazdım. Yaşadığım hikâyeler, yazdıklarımdan tuhaf olduğundan; yazdıklarım yaşadıklarıma, yaşadıklarım yazdıklarıma karıştı. Okurlarım on beş yıl boyunca daima az oldu; ama en güzeli, buraya yazdıklarım, daima bu blogun okurları oldular.  Bu bloga yazarken büyüdüm. Pek çok şey umduğum gibi olmadı, pek çok şey öğrendim. Ne yazık ki, bazen kayıplardan öğrendim. Düşe düşe yazdım, düşe kalka yaşadım; düştüğüm yerden daima kalktım. Hayır, tek başıma kalkmadım. Hep, rahmetli babamın, sevgili ailemin, değerli dostlarımın destekleriyle kalktım. Hezârfen inadıyla, daima Üsküdar’a varmayı umdum. Hep tuhaf hikâyelere düştüm. Zaten Hezârfen’in hikâyesi de Çelebi’nin düşü değil miydi? Zamanın azizliği, on beş yıl böylece geçti.
Yorum Gönder
gerisi bur'da.